Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

Μακρινίτσα-Πορταριά (κυκλική)

Θέα από το μονοπάτι. Σε πρώτο πλάνο η Πορταριά
LINK TO ENGLISH PAGE

Απόσταση: 8,8 χλμ.
Διάρκεια: 4,5 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 3.20')
Υψόμετρο: μέγιστο 888 μ., ελάχιστο 394 μ. (Σταγιάτες)
Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 635 μ.
Αρχή/τέλος: Μακρινίτσα (στροφή λεωφορείων) ή Πορταριά (βρύση Αδάμαινα) ή Σταγιάτες (πλατεία)
Σήμανση: διάφορες πινακίδες, κόκκινα σημάδια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Μακρινίτσα, Σταγιάτες, πηγή Μάνα)
Κατεβάστε ίχνος GPS (gpx): από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

 TEΛEYTAIA ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 11/2023: ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ  ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023 Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΒΑΤΗ.
 
        Mετά την ανεύρεση και τον καθαρισμό εν έτει 2018 ενός νέου μονοπατιού, που συνδέει την πηγή Μάνα της Πορταριάς με την Αγία Παρασκευή Μακρινίτσας περνώντας το Μέγα ρέμα ψηλότερα από την άσφαλτο, μας δίνεται πλέον η δυνατότητα να κάνουμε μια κυκλική πορεία μεταξύ Μακρινίτσας και Πορταριάς αποφεύγοντας κατά το δυνατόν την άσφαλτο. Το νέο μονοπάτι έχει έναν μικρό βαθμό δυσκολίας και θα πρέπει να αποφεύγεται μετά από δυνατές βροχές και όταν λιώνουν τα χιόνια, οπότε το ρέμα κατεβάζει αρκετό νερό και μπορεί να είναι σχεδόν αδιάβατο (ενώ συνήθως τον περισσότερο  καιρό είναι στεγνό).
Μέγα ρέμα 
        Η έναρξη της πορείας μπορεί να γίνει είτε από τη Μακρινίτσα (στροφή λεωφορείων), είτε από την Πορταριά (βρύση Αδάμαινα), είτε ακόμα από τις Σταγιάτες (πλατεία). Eμείς εδώ προτιμήσαμε την έναρξη από Μακρινίτσα.
Μακρινίτσα
         Από το πλάτωμα λοιπόν όπου κάνουν στροφή τα λεωφορεία στην είσοδο της Μακρινίτσας, κατηφορίζουμε για λίγα μέτρα σε δρόμο που πάει προς τον ξενώνα ασυνόδευτων προσφύγων (Πρεβαντόριο) και αμέσως βρίσκουμε αριστερά το καλντερίμι που κατηφορίζει με ελιγμούς. Η θέα προς τα κάτω από ορισμένα σημεία είναι φανταστική. Τελικά περνούμε το Μέγα ρέμα από ξύλινο γεφυράκι, που κατασκεύασε ο δραστήριος σύλλογος Αποδράση των Σταγιατών σε ένα πολύ ωραίο, κατάφυτο σημείο με τρεχούμενα νερά.
        Σε λίγο το μονοπάτι βγαίνει πάνω σε στροφή χωματόδρομου και βαδίζουμε ευθεία στον δρόμο, ο οποίος μας φέρνει στην εκκλησία των Σταγιατών και στην πλατεία που βρίσκεται δίπλα.
Πλατεία Σταγιατών
            Από την παλιά βρύση της πλατείας των Σταγιατών, διασχίζουμε την άσφαλτο και συνεχίζουμε ευθεία σε λιθόστρωτο ανηφορίζοντας ανάμεσα στα σπίτια του χωριού. Αφήνουμε δεξιά μας το μπαλκόνι του Πλατανάκου και πιο πάνω το καλντερίμι μετατρέπεται σε τσιμεντόδρομο. Μετά από λίγα μέτρα τον αφήνουμε λοξά προς τα δεξιά και μπαίνουμε σε μονοπάτι που εναλλάσσεται με χωματόδρομο, ανηφορίζοντας συνεχώς. Τελικά βγαίνουμε στην κύρια άσφαλτο Πορταριάς-Μακρινίτσας, αμέσως κάτω από το νεκροταφείο. Βαδίζουμε στην άσφαλτο για τετρακόσια μέτρα προς τα δεξιά (προς την Πορταριά).
Το μονοπάτι στο ρέμα της Μάνας
      Φθάνοντας στη βρύση της Αδάμαινας και σε μια καφετέρια που υπάρχει εκεί δίπλα, αφήνουμε την άσφαλτο και μπαίνουμε σε μονοπάτι που ανηφορίζει ακολουθώντας το ρέμα που υπάρχει εδώ, το ρέμα της Μάνας, το οποίο τον περισσότερο καιρό έχει τρεχούμενα νερά. Ξύλινα γεφυράκια διευκολύνουν την πορεία μας, καθώς διασχίζουμε κάμποσες φορές το ρέμα σε ένα ονειρικό φυσικό περιβάλλον. Μόνον οι Κένταυροι λείπουν για να ολοκληρωθεί το σκηνικό και τους συμπληρώνουμε με τη φαντασία μας. Σε είκοσι λεπτά φθάνουμε στο κτίριο υδρομάστευσης της πηγής Μάνας, όπου υπάρχει μικρό πλάτωμα με μια βρύση.
Στην πηγή Μάνα
           Συνεχίζουμε σε ανηφορικό μονοπάτι που έχει σκέτα κόκκινα σημάδια (προσοχή να μην γίνει σύγχυση με τα συνυπάρχοντα σημάδια ενός αγώνα ορεινου τρεξίματος (UPT), που είναι κόκκινα σε άσπρο φόντο -αυτά στρίβουν αντίθετα κατηφορικά). Παραπάνω διασχίζουμε ένα μαντρί αφήνοντας αριστερά μας ένα τροχόσπιτο που υπάρχει αφημένο εκεί και βγαίνουμε σε δρόμο, τον οποίο ακολουθούμε ανηφορίζοντας συνεχώς. Αγνοούμε τις πινακίδες προς ''Ξενώνες Πορταριάς''. Μετά από επτακόσια μέτρα φθάνουμε σε διασταύρωση δρόμων, όπου πάμε αριστερά, πάντοτε ανηφορικά (υπάρχει πινακιδάκι). Σε τριακόσια μέτρα, καθώς ο δρόμος στρίβει δεξιά, τον αφήνουμε και πάμε ευθεία. Περνούμε ένα μικρό ρεματάκι και βαδίζουμε τώρα περίπου ισοϋψώς, σε στενό μονοπάτι σε βραχώδη γενικά περιοχή με χαμηλή βλάστηση.
Πλησιάζοντας στο ''Μέγα ρέμα''
           Φθάνουμε στην κοίτη από το ''Μέγα ρέμα'' και το περνούμε εύκολα αν είναι στεγνό, με δυσκολία όμως αν κατεβάζει μεγάλη ποσότητα  νερού. Από την άλλη όχθη το μονοπάτι είναι φαρδύτερο και πιο ομαλό, μετά δε τον πρόσφατο καθαρισμό του δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία.
           Σε ένα σημείο του μάλιστα υπάρχει ένα φυσικό μπαλκόνι με εκπληκτική θέα από ψηλά προς Πορταριά, Μακρινίτσα, Βόλο και Παγασητικό κόλπο.
Θέα προς Πορταριά
           

   Σε λίγο το μονοπάτι χάνεται καθώς βγαίνουμε σε μικρό πλάτωμα, που παλιότερα, όπως μας είπε ο ιδιοκτήτης, ήταν αμπέλι. Εδώ το μονοπάτι πορεύεται κανονικά στην αριστερή άκρη του πλατώματος και παρακάτω ενώνεται με το καλντερίμι της Αγίας Παρασκευής. Όμως είναι αδιάβατο από βλάστηση προς το παρόν, και έτσι ακολουθούμε μια παράκαμψη: κατεβαίνουμε στο επόμενο πλάτωμα από κάτω και πάμε δεξιά, μπαίνοντας μέσα σε δάσος με βελανιδιές σε μονοπάτι-γιδόστρατα. Τελικά κατεβαίνουμε σε αγροτικό δρόμο, ο οποίος μετά από εκατό μέτρα συναντά καλντερίμι που έρχεται από κάτω. Eκατό μέτρα παραπάνω είναι το μοναστηράκι της Αγίας Παρασκευής, το οποίο μπορούμε αν θέλουμε να επισκεφθούμε.
Αγία Παρασκευή Μακρινίτσας


          Ακολουθώντας το καλντερίμι κατηφορικά βγαίνουμε στο πάρκινγκ της Μπράνης στη Μακρινίτσα (στο τέλος της ασφάλτου) και, κατηφορίζοντας στην άσφαλτο για λίγα λεπτά ακόμα, φθάνουμε τέλος στο πλάτωμα της στροφής των λεωφορείων στην είσοδο της Μακρινίτσας, απ` όπου ξεκίνησε η πορεία μας.

ΥΓ. Ευχαριστούμε τον Κώστα Τσαντό που μας έδειξε το νέο μονοπάτι και τους εθελοντές που βοήθησαν στον καθαρισμό του.


Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Μακρινίτσα-Καψάλες-Δυτικό Καταφύγιο-Λαγωνίκα (κυκλική)

Ελατόρεμα
LINK TO ENGLISH PAGE

Απόσταση: 20,4 χλμ.
Χρόνος: 9 ώρες
Υψόμετρο: από 630 μ. (Μακρινίτσα) σε 1434 μ. (μέγιστο)
Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 1130 μ.
Αρχή/τέλος: Πάρκινγκ Μακρινίτσας (Μπράνη)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Αγία Παρασκευή, Ελατόρεμα, Κρύο Νερό)
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

           Το μονοπάτι που ανηφορίζει στη ράχη Καψάλες από το γεφύρι Καρυάς προς τον Πουριανό Σταυρό ερευνήθηκε, καθαρίστηκε και σηματοδοτήθηκε το 2017-18. Τώρα, υπάρχουν πλέον διαθέσιμες τέσσερις παράλληλες διαδρομές για να πάει κανείς από τη Μακρινίτσα στην κορυφή του βουνού και μετά να συνεχίσει προς Πουρί. Κατά σειρά από τη δυτικότερη προς την ανατολικότερη είναι: από Λαγωνίκα, από Γλυστρί, από Καψάλες (η διαδρομή που ακολουθήσαμε εδώ) και από Φλάμπουρο-Πουριανό Σταυρό
       Στη συγκεκριμένη κυκλική πορεία εδώ, συνδυάσαμε την πρώτη με την τρίτη διαδρομή: ανεβήκαμε από Καψάλες προς το Δυτικό Καταφύγιο και επιστρέψαμε πίσω από τη Λαγωνίκα, μέσω ενός συνδετηρίου μονοπατιού που ενώνει το Δυτικό Καταφύγιο με τη Λαγωνίκα. Η άνοδος από Μακρινίτσα αλλά και η κάθοδος έγινε από Αγία Παρασκευή, καθώς το μονοπάτι του Προφήτη Ηλία, που ήτανε παλιά ο κύριος δρόμος από τη Μακρινίτσα προς το βουνό και θα θέλαμε να το χρησιμοποιήσουμε για την κάθοδο, ήταν τότε μισοκλεισμένο από βλάστηση (καθαρίστηκε εκ νέου τον Απρίλιο 2019). Επίσης, μια άλλη παρόμοια κυκλική πορεία η οποία συνδυάζει την δεύτερη με την τέταρτη διαδρομή υπάρχει εδώ. Φυσικά μπορούμε να κάνουμε όποιον συνδυασμό θέλουμε.
Το μονοπάτι σε χάρτη του 1938
        Φθάνοντας στο πάρκινγκ της Μπράνης στη Μακρινίτσα, όπου τερματίζει η άσφαλτος, βλέπουμε δεξιά μας να ανηφορίζει καλντερίμι. Σε ένα δέντρο είναι καρφωμένη πινακίδα με ένδειξη «Πουρί», φτιαγμένη, όπως και πολλές ακόμα, από τον πρόωρα χαμένο περιπατητή και εραστή του Πηλίου, τον Δημήτρη Κότταλη. Μπορούμε να ξεκινήσουμε και από την βρύση που υπάρχει στο πάρκινγκ. Το καλντερίμι ανηφορίζει ανάμεσα στα σπίτια του χωριού, περνά από ένα πεύκο με παγκάκι και από δύο κρήνες και βγαίνει σε στενό χωματόδρομο, που μας οδηγεί σε λίγα μέτρα στο παλιό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, το οποίο ανακαινίζεται τα τελευταία χρόνια χάρη στις φροντίδες του πατέρα Ακάκιου.
Αγία Παρασκευή
         Η ηρεμία και ομορφιά του χώρου δικαιολογεί μια στάση και αφού δροσιστούμε από την κρήνη, συνεχίζουμε για λίγο προς τα πάνω στο χωματόδρομο. Μετά από δεξιά στροφή του, βρίσκουμε το μονοπάτι στα αριστερά. Σε λίγο βγαίνουμε σε άλλον χωματόδρομο, που σε λίγα μέτρα στρίβει και αυτός δεξιά,  τερματίζει και μπαίνουμε σε μονοπάτι-καλντερίμι, που ανηφορίζει μέσα σε πυκνό δάσος καστανιάς. Στην πορεία μας συναντούμε και κόκκινα σημάδια σε λευκό φόντο (προσοχή) που ανήκουν σε έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος.
Ο Βόλος από ψηλά
      Διασχίζουμε έναν πρώτο αγροτικό δρόμο και λίγο παραπάνω βγαίνουμε σε άλλο δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε για λίγο προς τα αριστερά και, προσέχοντας στη δεξιά πλευρά, ξαναμπαίνουμε στο μονοπάτι  που ανηφορίζει στο καστανωτό. Πιο πάνω βαδίζουμε παράλληλα με αυλάκι νερού. Τελικά, περνώντας πλάι από δεξαμενή, μπαίνουμε σε χωματόδρομο κτήματος, o οποίος σε λίγα μέτρα  βγαίνει στον κύριο  χωματόδρομο που έρχεται από τη Μακρινίτσα.
      Βρισκόμαστε πλέον στη βορειοανατολική μεριά του Τρανού Ισώματος. Μπροστά μας στο βάθος φάνηκε για λίγο ο θόλος του ραντάρ στην κορυφή Πουριανός Σταυρός (1624 μ.), ενώ αριστερά είδαμε στο βάθος και τη λίμνη Κάρλα. Στη διασταύρωση, όπου ευθεία βορειοανατολικά συνεχίζει για Φλάμπουρο (προσοχή στην πινακίδα!) εμείς πάμε αριστερά, κατηφορίζοντας προς βορράν, κατόπιν ο δρόμος στρίβει δυτικά και έχουμε υπερυψωμένο τσιμενταύλακα αριστερά μας. Αμέσως φθάνουμε σε διασταύρωση που έχει μεγάλο προσκυνητάρι. Εδώ πάμε δεξιά, σε χωματόδρομο που κατευθύνεται βόρεια-βορειοανατολικά, κατηφορίζοντας ελαφρά. Ο δρόμος αυτός, ο οποίος ανοίχθηκε σχεδόν ακριβώς πάνω στο μονοπάτι που υπήρχε παλιότερα (αν προσέξουμε, θα βρούμε δυο εναπομείναντα μικρά τμήματα στα αριστερά μας, το δεύτερο μάλιστα με λίγο καλντερίμι), μας οδηγεί στο τοξωτό πέτρινο γεφύρι της Καρυάς, που χτίστηκε το 1934 στη ρεματιά της Καλιακούδας (Ξηριά).
Γεφύρι Καρυάς
      Λίγα μέτρα μετά το γεφύρι, ανηφορίζει δεξιά στενότερος χωματόδρομος με φουρκέτες και τον ακολουθούμε. Περνούμε μια μεταλλική πόρτα, αφήνουμε ένα κτήμα και ανηφορίζουμε λίγο ακόμα, μέχρι που βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού προσέχοντας στα  δεξιά μας. Έχει πυκνή σηματοδότηση με κόκκινα σημάδια και γενική κατεύθυνση βορειοανατολική, πάνω στη ράχη Καψάλες. Ανηφορίζοντας περνούμε από εγκαταλελειμμένο δρόμο ο οποίος έρχεται από το Φλάμπουρο, διασχίζουμε μερικά ξέφωτα και τέλος βγαίνουμε ψηλά στον χωματόδρομο, ο οποίος έρχεται από τα ραντάρ του Πουριανού Σταυρού. Τον ακολουθούμε προς τα αριστερά κατηφορικά και σύντομα φθάνουμε στο Δυτικό Καταφύγιο, σε υψόμετρο 1405 μέτρα. Αυτό είναι ένα μικρό καταφύγιο ανάγκης που μπορεί να χωρέσει 8-10 άτομα και είναι πάντα ανοικτό. Λίγα μέτρα πριν φθάσουμε στο Καταφύγιο, βλέπουμε να φεύγει δεξιά το μονοπάτι προς το Πουρί. 
Δυτικό Καταφύγιο
       Αφού κάνουμε στάση για ξεκούραση και για να φάμε κάτι, συνεχίζουμε στο δρόμο με γενική κατεύθυνση βόρεια. Πηγαίνουμε ευθεία, αφήνοντας αριστερά μας τη διασταύρωση με το μονοπάτι που έρχεται από το Γλυστρί (θα μπορούσαμε φυσικά, αν θέλαμε, να επιστρέφαμε από εκεί). Συνεχίζουμε να βαδίζουμε βόρεια στον εγκαταλελειμμένο δρόμο, ο οποίος σε λίγο τερματίζει. Λίγα μέτρα πριν το τέρμα του δρόμου, προσέχοντας αριστερά, βρίσκουμε το μονοπάτι με τα κόκκινα σημάδια που συνεχίζει να κατηφορίζει βόρεια-βορειοδυτικά  μέσα στο δάσος οξιάς. Πιο κάτω γίνεται βαθιά αυλακιά και διασταυρωνόμαστε κάθετα με άλλο μονοπάτι, που έρχεται από τη Λαγωνίκα και κατηφορίζει προς το Πουρί.
Θέα από τη Λαγωνίκα
       Εδώ πάμε ανηφορικά προς τα αριστερά. Φθάνοντας πολύ κοντά στην κορυφή Λαγωνίκα με υψόμετρο 1295 μ. (το κολωνάκι της κορυφής δεν φαίνεται καθώς είναι κρυμμένο από τις χαμηλές οξιές), αλλάζουμε κατεύθυνση προς τα νοτιοδυτικά και πλέον κατηφορίζουμε σταθερά, έχοντας αριστερά μας τον όγκο του Πουριανού Σταυρού και το Ελατόρεμα. Περνούμε από ένα πετρώδες κατηφορικό πλάτωμα, τη Χαμορίγανη, όπου δεξιά φεύγει μονοπάτι βόρεια προς Αντοβίτο και Μονή Σουρβιάς. Συνεχίζοντας εμείς κατηφορικά προς νότον διασχίζουμε έναν χωματόδρομο και τελικά φθάνουμε στην κοίτη από το Ελατόρεμα, όπου υπάρχει πηγή με υδρομάστευση και τρέχει νερό από μια σωλήνα. 
Ελατόρεμα
       Συνεχίζουμε στο μονοπάτι που ανηφορίζει ομαλά στην πλαγιά, μέχρι που βγαίνουμε στον χωματόδρομο και τον ακολουθούμε ευθεία με γενική κατεύθυνση νοτιοδυτική-νότια, περνώντας από το Κρύο Νερό, το γεφύρι Καρυάς και το Τρανό Ίσωμα. 
         Για να επιστρέψουμε από το Τρανό Ίσωμα πίσω στη Μακρινίτσα, ακολουθήσαμε τον χωματόδρομο κατηφορικά με κατεύθυνση προς Προφήτη Ηλία. Στη δεξιά στροφή του συνεχίσαμε ευθεία στο παλιό μονοπάτι. Φθάνοντας στο κτήμα Σαρακατσάνου πήραμε εναλλακτικά τον χωματόδρομο προς τα αριστερά (αντί για το μονοπάτι προς Προφήτη Ηλία που είναι εδώ λίγο δεξιότερα) και συναντήσαμε παρακάτω το μονοπάτι προς Αγία Παρασκευή και πίσω στη Μακρινίτσα.
Eπιστρέφοντας στη Μακρινίτσα
ΥΓ. Ευχαριστίες οφείλονται στους Αλέξανδρο Καγιά, Κλεάνθη Μιχαλόπουλο  και Ian Allright για τη βοήθειά τους στην έρευνα και καθαρισμό του μονοπατιού.
      

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Πουρί - Τρία Γεφύρια (κυκλική)

Το γεφύρι του Πόρου
LINK TO ENGLISH PAGE

 Απόσταση: 23,0 χλμ.
Διάρκεια: 9 ώρες με τις στάσεις, καθαρός χρόνος πορείας 7.35΄
Υψόμετρο: από 430 μ. (Πουρί) σε 710 μ. (μέγιστο) σε 165 μ. (ελάχιστο)
Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 1025 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Άγιος Γεώργιος, Πυργάκια, Ξερόρεμα)
Αφετηρία/τερματισμός: Πάρκινγκ του Πουρίου (στροφή λεωφορείων)
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

         Mε αυτήν τη μεγάλη εννιάωρη κυκλική πορεία επισκεπτόμαστε τα τρία πέτρινα τοξωτά γεφύρια (Πόρος, Πυργάκια και Διακουμή)  που βρίσκονται κοντά στο Πουρί στην περιοχή της Παλιάς Μιτζέλας, από τα ερείπια της οποίας επίσης περνάμε. Aν κάποιος ενδιαφέρεται περισσότερο για τα γεφύρια, αξίζει να αναζητήσει το βιβλίο του αείμνηστου Νίκου Χαρατσή ''Πέτρινα τοξωτά γεφύρια στo Πήλιο''.
             Ξεκινώντας από τη στροφή των λεωφορείων στο πάρκινγκ του Πουρίου, βαδίζουμε στο δρόμο που συνεχίζει με κατεύθυνση βορινή και είναι αρχικά τσιμεντοστρωμένος. Ο δρόμος κινείται σε ίσιωμα ή ελαφρά ανηφορικά και στις διασταυρώσεις αποφεύγουμε τους κατηφορικούς δρόμους, μένοντας στον φαρδύτερο, πατημένο δρόμο και παρατηρώντας τα σημάδια με την κόκκινη μπογιά.
Ρεματιά Λαγωνίκας
             Μετά από 3,5 χιλιόμετρα, φθάνουμε σε διχάλα στη θέση Κόκα, όπου υπάρχει πινακίδα. Ο  φαρδύτερος δρόμος αριστερά ανηφορίζει προς ''Αγία Μαρίνα''. Εδώ παίρνουμε τον στενότερο δρόμο δεξιά, ο οποίος κατηφορίζει ελαφρά.  Δεξιά μας όπως βαδίζουμε, έχουμε τη μεγάλη ρεματιά της Λαγωνίκας. Αφού περάσουμε από διάφορα κτήματα, κυρίως με μηλιές, φθάνουμε σε σημείο όπου αφήνουμε το δρόμο και μπαίνουμε δεξιά στο μονοπάτι μέσα σε δάσος οξιάς. Μέχρις εδώ έχουμε βαδίσει περίπου μιάμιση ώρα σε αμαξιτό δρόμο από το Πουρί.
Κάτω στο ρέμα της Λαγωνίκας
               Αφού βαδίσουμε περίπου μισή ώρα ακόμα στο μονοπάτι φθάνουμε  στο γεφύρι του Πόρου, που βρίσκεται σε υψόμετρο 622 μέτρα. Είναι άγνωστο πότε και από ποιον χτίστηκε, κατά πάσα πιθανότητα πάντως πρέπει να έγινε από Ηπειρώτες μαστόρους επί Τουρκοκρατίας και συνεχίζει να διατηρείται σε καλή κατάσταση. Από εδώ συνέχιζε κανείς δυτικά προς Αντοβίτο, Άνω Κερασιά, Μονή Σουρβιάς και Κοκκινόγεια ή βόρεια προς τον Αγιο Γεώργιο όπως θα πάμε εμείς. Το άνοιγμα του τόξου του, μετρημένο από τον Χαρατσή, είναι δέκα μέτρα και το ύψος του 7,70 μέτρα. Για το όνομα Πόρος υπάρχουν δύο εκδοχές: Η μία ότι προέρχεται από την όμοια αρχαία ελληνική λέξη που σημαίνει ''πέρασμα'', και η άλλη από το σλάβικο poroj που σημαίνει ''χείμαρρος με τρεχούμενα νερά''. Πράγματι, στο σημείο αυτό το ρέμα έχει πάντοτε νερό, και αν προσέξουμε θα δούμε και πέστροφες, προερχόμενες ίσως από το γόνο που έριξε τη δεκαετία του 1970 ο Αλφόνς Χοχάουζερ (περισσότερα στο βιβλίο του Κώστα Ακρίβου ''Ποιος θυμάται τον Αλφόνς'').
Γεφύρι Πόρου
                                                   Περνούμε το γεφύρι και συνεχίζουμε στο  ανηφορικό μονοπάτι. Λίγο παραπάνω υπάρχει διασταύρωση, όπου το φαρδύτερο μονοπάτι αριστερά πηγαίνει προς τη λάκκα του Άνω Πόρου και προς Άνω Κερασιά. Εμείς παίρνουμε το δεξιό στενότερο μονοπάτι προς τον Κάτω Πόρο. Φθάνοντας στο άνοιγμα, έχουμε στην άκρη από τα βράχια ένα σημείο εντυπωσιακής θέας προς τη ρεματιά της Λαγωνίκας, κατάφυτης από πυκνό δάσος οξιάς.
Στον Κάτω Πόρο, αγναντεύοντας τη ρεματιά  (ο οδηγός μας Κώστας Χιώτης)
        Αρχίζουμε τώρα να κατηφορίζουμε πάνω στη ράχη με κατεύθυνση βόρεια. Το μονοπάτι δεν είναι πάντοτε εμφανές, αλλά μας βοηθούν τα κόκκινα σημάδια. Διασχίζουμε ανηφορικά ένα πετρωτό ξέφωτο (''Αλωνάκι'') και ξαναμπαίνουμε στο δάσος. Πιο πέρα υπάρχει διασταύρωση, όπου ένα μονοπάτι ανηφορίζει αριστερά προς τον Άνω Πόρο (και αυτό με κόκκινα σημάδια). Εμείς συνεχίζουμε ευθεία και κατεβαίνουμε για να περάσουμε το ρέμα της Σκάλας, σε ένα υποβλητικό σημείο με μεγάλα βράχια. Μετά το ρέμα βαδίζουμε σε στενό χορταριασμένο χωματόδρομο, που μας φέρνει στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Εδώ τρέχει πόσιμο νερό από μία σωλήνα και είναι κατάλληλο μέρος για μια στάση. Κοντά στον Άγιο Γεώργιο βρίσκεται και η τοποθεσία ''Γράμματα'', με βραχογραφίες από την Τουρκοκρατία, αλλά, αν και ψάξαμε, δε μπορέσαμε να την εντοπίσουμε.
Στον Άγιο Γεώργιο
      
Τα Γράμματα (φωτογραφία από το διαδίκτυο)
        Συνεχίζουμε στον χωματόδρομο και σε λίγο φθάνουμε σε διασταύρωση, όπου πάμε δεξιά κατηφορικά (αριστερά ο δρόμος πηγαίνει προς Κοκκινόγεια-Άνω Κερασιά). Μετά από μία ώρα πορείας, φθάνουμε σε διασταύρωση με πινακίδες. Εδώ είμαστε στην περιοχή Πυργάκια, κοντά στο ομώνυμο γεφύρι. Στρίβουμε αριστερά στο δρόμο και σε λίγο, προσέχοντας στη δεξιά πλευρά του δρόμου βρίσκουμε το μονοπάτι, που μας κατεβάζει στο γεφύρι. Είναι το χαμηλότερο και λεπτότερο από τα τρία (άνοιγμα τόξου 10,65 και ύψος 5,50), ωστόσο διατηρείται και αυτό σε ικανοποιητική κατάσταση. Το ρέμα Καπνούτση που περνούμε εδώ συνήθως δεν έχει νερό, όμως φαίνεται ότι τα παλιότερα χρόνια κατά περιόδους θα κατέβαζε αρκετό, ώστε να υπάρχει ανάγκη να χτιστεί γεφύρι. Το ρέμα αυτό καταλήγει στην παραλία Κολοκυθάκι.
Γεφύρι Πυργάκια
           Συνεχίζοντας στο μονοπάτι, βγαίνουμε πάλι στο δρόμο, όπου μετά από είκοσι μέτρα υπάρχει στη δεξιά πλευρά μια βρυσούλα που τρέχει λίγο νεράκι (στερεύει το καλοκαίρι). Μετά από πενήντα μέτρα ακόμα στο δρόμο, προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια, βρίσκουμε δεξιά τη συνέχεια του μονοπατιού που θα μας φέρει στα χαλάσματα της Παλιάς Μιτζέλας (παλιότερη ονομασία Μουντζέλες, βλάχικο τοπωνύμιο από τη λέξη μούντζι, που σημαίνει βουνό). To χωριό καταστράφηκε το 1828 από τους Τούρκους και δεν ξανακατοικήθηκε έκτοτε. Μέχρι πριν λίγα χρόνια διατηρούνταν η κόγχη του ναού της Παναγίας, όμως δυστυχώς άθλιοι λαθρανασκαφείς πρόσφατα την κατέστρεψαν εντελώς, ψάχνοντας για λίρες...
Ενας σωρός από πέτρες, ό,τι απέμεινε από την εκκλησία της Παναγίας στην Παλιά Μιτζέλα
         Μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, η βασίλισσα Αμαλία παραχώρησε στους πρόσφυγες κατοίκους μιαν έκταση στην είσοδο του Παγασητικού κόλπου κοντά στα τότε σύνορα με την Τουρκία, όπου χτίστηκε η σημερινή Νέα Μιτζέλα ή Αμαλιάπολη.
        Συνεχίζοντας στο μονοπάτι, φθάνουμε στη ράχη όπου έχουμε πάλι μπροστά μας τη ρεματιά της Λαγωνίκας. Κατηφορίζουμε σε καλντερίμι και φθάνουμε στο μεγάλο πέτρινο γεφύρι του Διακουμή, θεμελιωμένο σε μεγάλους βράχους στις όχθες της ρεματιάς. Χτισμένο κι αυτό από Ηπειρώτες μαστόρους, διατηρείται επίσης σε αρίστη κατάσταση, περήφανο δείγμα της ακμής των χωριών του Πηλίου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Το ύψος του φθάνει τα 12,50 μ. και έχει άνοιγμα  12,20 μ.
Γεφύρι Διακουμή
          Μετά το γεφύρι βγαίνουμε σε δρόμο (αριστερά κατηφορίζει προς την παραλία του Οβριού, όπου καταλήγει η ρεματιά της Λαγωνίκας) και βαδίζουμε σε αυτόν προς τα δεξιά (ανατολικά). Μετά από δύο χιλιόμετρα περίπου, εκεί που ο κύριος δρόμος κάνει κατηφορική αριστερή στροφή, πάμε λοξά δεξιά σε στενό χωματόδρομο, από το τέρμα του οποίου συνεχίζει μονοπάτι-καλντερίμι που μας κατεβάζει σε άλλη ρεματιά, το Ξερόρεμα. Αυτή θα είναι και η τελευταία ρεματιά που θα περάσουμε.
          Ανηφορίζοντας στην άλλη πλευρά του ρέματος, συναντούμε πηγή νερού που αναβλύζει από το βράχο, στη ρίζα ενός μεγάλου πλατανιού. Βγαίνουμε σε δρόμο που ανηφορίζει λίγο ακόμα και μετά βαδίζουμε σε ίσιωμα. Δεξιά λοξά ανηφορίζει τσιμεντόδρομος, που επίσης οδηγεί στο Πουρί. Εμείς προτιμούμε να βαδίσουμε ευθεία στο δρόμο μας και σε λίγο συναντούμε ασφαλτόδρομο πάνω σε στροφή του. Ανηφορίζοντας ομαλά ευθεία στην άσφαλτο, φθάνουμε στην κάτω συνοικία του Πουρίου. Από την σκεπαστή βρύση που θα δούμε δεξιά στο δρόμο ανηφορίζει καλντερίμι, το οποίο μας βγάζει πιο πάνω στην άκρη του πάρκινγκ, από όπου αρχίσαμε την πορεία μας.
Θέα από το Πουρί προς Χορευτό
        
         ΥΓ. Ευχαριστούμε τον μπαρμπα-Γιάννη Δελετζέ και τον Κώστα Χιώτη από το Πουρί, που μας βοήθησαν να βρούμε τη σωστή πορεία του μονοπατιού από τον Πόρο στον Άγιο Γεώργιο.


 

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2018

Μυλοπόταμος-Λιμνιώνας-Λαμπινού

Λημνιώνας (Ξουριχτίου)
LINK TO ENGLISH PAGE

Απόσταση: 3,15 χλμ.
Διάρκεια: 1 ώρα
Υψόμετρο: από 0 μ. σε 82 μ. (μέγιστο)
Συνολική ανάβαση/κατάβαση: 154 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, μερικές πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (ξωκλήσι Αγίας Βαρβάρας)
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc

Powered by Wikiloc

             Μια εύκολη παραθαλάσσια διαδρομή μέσα σε ελαιώνες, με διάρκεια μιας ώρας, που συνδέει τρεις όμορφες παραλίες του Ανατολικού Πηλίου. Η περισσότερη γίνεται σε χωματόδρομο, υπάρχουν όμως επίσης τμήματα καλντεριμιού και μονοπατιού. Από το μοναστήρι της Παναγίας Λαμπηδόνας, που βρίσκεται κοντά στην παραλία της Λαμπινούς, μπορεί κανείς να συνεχίσει προς  το χωριό της Λαμπινούς και προς Μηλιές . Υπάρχει ακόμη παραθαλάσσιο μονοπάτι που συνεχίζει από το μοναστήρι Λαμπηδόνας προς Λίθο και Πρόπαν.
            Από την άκρη του πάρκινγκ στον Μυλοπόταμο, αμέσως κάτω από την ταβέρνα που λειτουργεί εκεί, συνεχίζει καλντερίμι προς τη ρεματιά, την οποία περνούμε από ξύλινο γεφυράκι.   Μπορεί να κατεβεί κανείς και από τσιμεντένια σκαλοπάτια. Κάτω στη ρεματιά βρίσκεται επίσης το εξωκλήσι της Παναγίας (Ζωοδόχος Πηγή).
Μυλοπόταμος
        Στην άλλη πλευρά της ρεματιάς ανηφορίζει μονοπάτι, που βγαίνει λίγο παραπάνω σε χωματόδρομο. Ο δρόμος προς τα αριστερά πηγαίνει στο ξενοδοχείο ''Φάρος'', ενώ εμείς βαδίζουμε προς τα δεξιά ανηφορικά. Λίγο παραπάνω βλέπουμε από πάνω μας ένα εκκλησάκι (Άγιος Νικόλαος), απ` όπου με κόκκινα σημάδια συνεχίζει μονοπάτι-καλντερίμι ανηφορίζοντας προς Ξουρίχτι. Το αγνοούμε και συνεχίζουμε στο δρόμο μας.
Αγιος Νικόλαος
           Σε λίγο υπάρχει διχάλα, όπου ο δεξιός κλάδος ανηφορίζει επίσης πηγαίνοντας προς Ξουρίχτι. Εμείς βαδίζουμε στον αριστερό κλάδο. Σε τετρακόσια μέτρα έχουμε δεξιά δίπλα στο δρόμο το εξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας, όπου υπάρχει κρήνη με πόσιμο νερό. 
Αγία Βαρβάρα Ξουριχτίου 
         Αμέσως μετά την Αγία Βαρβάρα υπάρχει νέα διχάλα, όπου παίρνουμε τον αριστερό κλάδο που κατηφορίζει και είναι τσιμενταρισμένος για πενήντα μέτρα. Ο δρόμος, κατηφορίζοντας διαρκώς, μας φέρνει στην παραλία του Λιμνιώνα, που είναι η κατάληξη της ρεματιάς Βαρσάμη στο Αιγαίο. Ένα ταβερνάκι λειτουργεί εκεί τη θερινή περίοδο. 
Λιμνιώνας
          Φεύγοντας από την παραλία ακολουθούμε για λίγα μέτρα το ρέμα προς τα πάνω και αμέσως βρίσκουμε στα αριστερά μας ανηφορικό καλντερίμι, το οποίο ακολουθούμε. Παραπάνω γίνεται χωματόδρομος, όπου βαδίζουμε για λίγα μέτρα ακόμα. Εκεί όπου υπάρχει ένα καλύβι αριστερά μας (προσοχή!), αφήνουμε το δρόμο και βαδίζουμε σε μονοπάτι, που περνά δίπλα στο καλύβι αυτό και συνεχίζει μέσα σε ελαιόδεντρα. Πιο πέρα έχουμε άλλο καλύβι στα αριστερά μας και περνούμε πάλι ακριβώς δίπλα του. Πιο πέρα το μονοπάτι μετατρέπεται σε χωματόδρομο, στον οποίο βαδίζουμε. Αυτός μας φέρνει στο πάρκινγκ αμέσως πάνω από την παραλία της Λαμπινούς, όπου επίσης λειτουργεί ταβερνάκι κατά τη θερινή περίοδο. 
Παραλία Λαμπινούς
       
               Λίγο παραπάνω στην άσφαλτο βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας Λαμπηδόνας, που τα τελευταία χρόνια επαναλειτουργεί ως γυναικείο και είναι επισκέψιμο.
Μονή Παναγίας Λαμπηδόνας



Τρίτη 3 Απριλίου 2018

Μηλιές-Νιάου-Άφησσος

LINK TO ENGLISH PAGE

Απόσταση: 12,5 χλμ.
Χρόνος: 5 ώρες με τις στάσεις
Υψόμετρο: από 385 μ. (Μηλιές) σε 235 μ. (πλατεία Νιάου) σε 0 μ. (Άφησσος)
Συνολική ανάβαση: 314 μ.  Συνολική κατάβαση: 697 μ.
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, διάφορες πινακίδες (βλέπε παρακάτω)
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (σπίτι στα Παυλάκια, Ζερβόχια)
Κατεβάστε ίχνος GPS: από το Wikiloc
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Οκτώβριος 2023: Μετά τις καταστροφικές καταιγίδες και τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου 2023, η ξύλινη γέφυρα στο Χαλόρεμα χάθηκε, κυριολεκτικά εξαφανίστηκε και το καλντερίμι προς Αμποβό κάτω από τη  Νιάου υπέστη σοβαρές ζημιές. Έτσι, οποιαδήποτε προσπάθεια να περάσει κανείς το κομμένο τμήμα μπορεί να είναι επικίνδυνη -μην το επιχειρήσετε!

Powered by Wikiloc

          Αυτή είναι μια χορταστική πεντάωρη διαδρομή (με τις στάσεις), που μας φέρνει  από τις Μηλιές στην παραλία του Αμποβού στην Άφησσο. Βαδίζουμε σε καλντερίμια, μονοπάτια και χωματόδρομους, περνάμε βαθύσκιωτα ρέματα που -ανάλογα με την εποχή- κατεβάζουν νερά και στο τέλος, για κορύφωση, διασχίζουμε το εντυπωσιακό φαράγγι του Χαλορέματος που μας βγάζει στη θάλασσα. Η πορεία μπορεί να γίνει λίγο μικρότερη, αν τερματίσουμε στο χωριό Νιάου (Αφέτες) παραλείποντας το φαράγγι (δείτε την τελευταία ενημέρωση). Στην περίπτωση αυτή ο χρόνος είναι 3.45' και η απόσταση 9,9 χλμ. Άλλες παρόμοιες πορείες από Μηλιές με κατάληξη στη θάλασσα είναι οι Μηλιές-Μπούφα και Καλά Νερά-Μηλιές. Από τη Νιάου μπορεί ακόμα κανείς να περπατήσει προς Νεοχώρι. Μηλιές, Νιάου (Αφέτες) και Άφησσος έχουν τακτική συγκοινωνία με το ΚΤΕΛ Βόλου (www.ktelvolou.gr).
                                                   Θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να αναφερθώ στο όνομα του χωριού, που λεγόταν Νιάου (σλαβικό τοπωνύμιο που σημαίνει ''μαντρί'') από τις απαρχές του έως το 1955, οπότε αποφασίστηκε άνωθεν να μετονομαστεί σε Αφέτες, στα πλαίσια της επιχείρησης εκρίζωσης ξενικών ονομάτων και τοπωνυμίων. Όμως η απόφαση αυτή ήταν και παραμένει έωλη, αφού το αρχαίο λιμάνι των Αφετών δεν έχει καμία σχέση με την περιοχή αυτή και τοποθετείται πιθανότατα στον σημερινό Πλατανιά (και βέβαια η Νιάου δεν είναι λιμάνι, αλλά ημιορεινό χωριό). Γνώμη μου είναι, ότι θα έπρεπε οι Νιαώτες να ζητήσουν την επαναφορά του αυθεντικού ονόματος του χωριού τους.
Νιάου (Αφέτες)


           Ξεκινώντας λοιπόν από την πλατεία των Μηλεών, αρχίζουμε κατηφορίζοντας την άσφαλτο και σε εκατό μέτρα πάμε αριστερά στο λιθόστρωτο, ελαφρά ανηφορικό καλντερίμι, που έχει πινακίδες προς ''Άγιο Νικόλαο'' και ''Νεοχώρι''. Βγαίνοντας από το χωριό διασχίζουμε την κύρια άσφαλτο, κατηφορίζουμε σε ωραίο καλντερίμι, περνάμε το ρέμα και ανηφορίζουμε στην απέναντι πλαγιά. Φθάνοντας στη ράχη, συναντούμε αγροτικό δρόμο και υπάρχει διασταύρωση καλντεριμιών (προσοχή!). Το ένα καλντερίμι συνεχίζει ευθεία αριστερά προς Νεοχώρι. Εμείς βαδίζουμε στο δρόμο προς τα δεξιά, βλέποντας μέσα του το καλντερίμι, καθώς  ακολουθούν την ίδια πορεία.
           Παρακάτω το καλντερίμι συνεχίζει δεξιά από το δρόμο μέσα σε δάσος κουμαριάς. Στη συνέχεια διασχίζουμε λοξά το δρόμο και κατηφορίζουμε προς τη ρεματιά. Μόλις περάσουμε το πρώτο μικρό ρέμα, φεύγει αριστερά μονοπάτι με πινακίδα προς ''Άγιο Νικόλαο''. Εμείς συνεχίζουμε στο κύριο καλντερίμι προς ''Παυλάκια'', περνώντας και δεύτερο ρέμα.  Ανηφορίζοντας, πιο πάνω έχουμε ελαιώνα δεξιά μας και το καλντερίμι γίνεται χωματόδρομος, στον οποίο βαδίζουμε.
Περνώντας το ρέμα προς Παυλάκια
            Φθάνουμε στη ράχη, διασταυρωνόμαστε με χωματόδρομο και συνεχίζουμε ευθεία, αρχίζοντας τώρα να κατηφορίζουμε. Στο προσκυνητάρι παρακάτω πάμε δεξιά. Πιο κάτω ο δρόμος τερματίζει σε σπίτι, όπου εδώ υπάρχει ένα εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και μια βρυσούλα με νερό (μπορούμε να πιούμε). Κατεβαίνουμε μέσα στον ελαιώνα (εδώ το μονοπάτι χάνεται για λίγο) και, τριάντα μέτρα κάτω από το σπίτι, βρίσκουμε με λίγη προσοχή τη συνέχεια του μονοπατιού με τα κόκκινα σημάδια, που συνεχίζει να κατηφορίζει προς νότον. Πιο κάτω το μονοπάτι διασχίζει ακαλλιέργητο ελαιώνα προς τα δυτικά και κατόπιν στρίβει προς τα κάτω (νότια), ακολουθώντας ένα ρεματάκι που το περνούμε και μετά το έχουμε αριστερά μας. Αγνοούμε ένα μονοπάτι που ανηφορίζει. Λίγο πιο πέρα, βλέποντας τα σημάδια (προσοχή), πάμε αριστερά κάτω για να περάσουμε πάλι το ρεματάκι και συνεχίζουμε στο μονοπάτι, που μας φέρνει τελικά κάτω στην κοίτη από το Πλατανόρεμα.
Πλατανόρεμα
         Είμαστε σε σημείο όπου υπάρχει παλιά ντριστέλα (νεροτριβή), περίπου ένα χιλιόμετρο χαμηλότερα από το φράγμα Παναγιώτικο. Στο ωραίο και σκιερό αυτό μέρος με τα τρεχούμενα νερά κάτω από τα πλατάνια, θα κάνουμε οπωσδήποτε μια στάση.
Πλατανόρεμα
             Διασχίζουμε το ρέμα και συνεχίζουμε στην άλλη όχθη σε ανηφορικό καλντερίμι, που σύντομα ξαναγίνεται μονοπάτι. Ένας χωματόδρομος, που ανοίχτηκε πρόσφατα για να δώσει πρόσβαση στη ντριστέλα, μας δυσκολεύει σε ένα σημείο όπου πρέπει να σκαρφαλώσουμε στα χώματα. Σε λίγα μέτρα συναντούμε χωματόδρομο, ο οποίος έρχεται από το φράγμα και πάει προς Μπούφα ακολουθώντας το Πλατανόρεμα. Τον διασχίζουμε και συνεχίζουμε ευθεία μπροστά σε μονοπάτι με κάποια στοιχεία καλντεριμιού, ακολουθώντας ένα ρεματάκι που έχουμε στα αριστερά μας.
             Το μονοπάτι-καλντερίμι σε λίγο γίνεται στενός χωματόδρομος, ο οποίος βγαίνει σε φαρδύτερο δρόμο και πάμε δεξιά. Προσοχή, στο σημείο αυτό έχουμε πρόβλημα με κάποιον άγνωστο που αφαιρεί τα πινακιδάκια, ακόμα και τα σήματα με κόκκινη μπογιά σπάζοντας τις πέτρες, έτσι αν δεν υπάρχουν σημάδια στη διασταύρωση πρέπει να θυμηθούμε να πάμε δεξιά (προς τα αριστερά ο δρόμος τερματίζει πιο πέρα σε έναν ελαιώνα και συνεχίζει μονοπάτι προς Παναγιώτικο-Νεοχώρι).
          Από εδώ και πέρα βαδίζουμε στον αγροτικό δρόμο ομαλά, αγνοώντας διασταυρώσεις αριστερά που ανηφορίζουν έντονα. Φθάνουμε σε τριπλή διασταύρωση και πάμε αριστερά, Ο δρόμος, έχοντας γενικά νότια κατεύθυνση, διασχίζει τον Νεοχωρίτικο οικισμό Ζερβόχια. Μόλις μπαίνουμε στον οικισμό υπάρχει βρύση αριστερά μας (δεν τρέχει το καλοκαίρι). Μετά τα τελευταία σπίτια, πλησιάζοντας τον κύριο δρόμο (ακούγονται τα αυτοκίνητα) και ενώ βαδίζουμε πλέον σε άσφαλτο, προσέχουμε αριστερά μας για να δούμε τα σήματα και πάμε λοξά αριστερά σε στενότερο δρόμο ελαφρά ανηφορικό. Ο δρόμος πιο πέρα κατηφορίζει και διασχίζουμε λοξά την κύρια άσφαλτο. Συνεχίζουμε ευθεία κάτω σε στενό χωματόδρομο, και μόλις περάσουμε ένα ρεματάκι (ρέμα Μπεκίρη), ανηφορίζουμε αριστερά βλέποντας τις πινακίδες και τα σημάδια. Πιο πέρα βρίσκουμε φαρδύ ανηφορικό καλντερίμι, το οποίο μας βγάζει στην άσφαλτο δίπλα στο νεκροταφείο της Νιάου. Ο ασφαλτόδρομος αυτός εδώ οδηγεί προς τα κάτω στην Άφησσο, αλλά δεν αξίζει να τον ακολουθήσουμε, αφού έτσι θα χάσουμε το καλύτερο που είναι στο τέλος της πορείας μας, δηλαδή το φαράγγι στο Χαλόρεμα.
Γεφύρι Φραγκάκη
           Στην κάτω γωνία του νεκροταφείου πάμε αριστερά σε δρόμο-καλντερίμι, κατευθυνόμενοι προς την πλατεία του χωριού. Βαδίζουμε πάνω στο πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Φραγκάκη, μετά ανηφορίζουμε σε στενό καλντερίμι που μας βγάζει στο πάρκινγκ και πάμε δεξιά για να φθάσουμε στην ωραία ήσυχη πλατεία, με τα πέντε πλατάνια και την εκκλησία του Προδρόμου, που έχτισε ο ηπειρώτης μάστορας Δήμος Ζαπανιώτης. Εδώ λειτουργούν και δύο καφεστιατόρια και μπορούμε να κάνουμε στάση για έναν καφέ ή αναψυκτικό.
Πλατεία Αφετών (Νιάου)
          Από την ανατολική πλευρά της πλατείας, απέναντι από την εκκλησία, ακολουθούμε κατηφορικό καλντερίμι προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια. Κατηφορίζοντας συνεχώς, το καλντερίμι τελειώνει καθώς φθάνουμε στο Χαλόρεμα. Εδώ υπάρχει ξύλινο γεφυράκι, που κατασκεύασε με εθελοντική εργασία ο μάστορας ορειβάτης του ΕΟΣ Βόλου Δημήτρης Δημητρίου, το οποίο μας διευκολύνει να φθάσουμε κάτω στην κοίτη.
Το ξύλινο γεφύρι στο Χαλόρεμα
       Από εδώ και πέρα βαδίζουμε συνεχώς μέσα στην κοίτη του φαραγγιού, σ` ένα εντυπωσιακό σκηνικό με απότομες ψηλές βραχώδεις όχθες στη σκιά της άγριας βλάστησης, ένα περιπετειώδες τοπίο που δεν θα περίμενε ίσως κανείς να συναντήσει στις ομαλές κατοικημένες πλαγιές του Νοτίου Πηλίου. Και όμως, ήταν μονοπάτι που ακολουθούσαν παλιά οι Νιαώτες για να βγουν στα κτήματά τους προς την θάλασσα.
Βαδίζοντας στο φαράγγι
          Αρκετά πιο κάτω, το φαράγγι ανοίγει και μπαίνουμε σε τσιμεντόδρομο, που μας φέρνει ευθεία κάτω στην τουριστική παραλία του Αμποβού στην Άφησσο, όπου μπορούμε να ολοκληρώσουμε την πορεία μας  κάνοντας μια βουτιά στην ήρεμη θάλασσα του Παγασητικού.
Η παραλία του Αμποβού στην Άφησσο